[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
نمایه های نشریه::
مقالات در دست انتشار::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
:: جلد 12 - ::
جلد 12 - صفحات 0-0 برگشت به فهرست نسخه ها
مقایسه تطبیقی برنامه آموزشی دوره کارشناسی فوریت های پزشکی در ایران و دانشگاه گرینویچ انگلستان
حسین شاهچراغ ، مهدی فیروزی ، سیف الله علائی*
مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
چکیده:   (798 مشاهده)
سابقه و هدف: دانشگاه‌های علوم پزشکی با آموزش نیروهای بهداشتی و درمانی از جمله کارکنان پیش بیمارستانی نقش بسزایی در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی ایفا می‌کنند. در همین رابطه، نظام آموزشی و برنامه درسـی بایستی بر اساس نیازهای گیرندگان خدمات و مطابق با معیارهای علمی طراحی و به‌روزرسانی گردد. مقایسه برنامه‌های درسی می‌تواند به ارتقای کیفیت برنامه آموزشی کمک نماید؛ لذا این پژوهش باهدف مقایسه برنامه کارشناسی فوریت پزشکی در ایران و دانشگاه گرینویچ انگلستان انجام شد.
مواد و روش­ها:  پژوهش حاضر به شیوه توصیفی - تطبیقی انجام شد. اطلاعات موردنیاز در مورد جدیدترین برنامه آموزش کارشناسی پیوسته رشته فوریت‌های پزشکی پیش بیمارستانی از طریق جستجوی اینترنتی و با مروری بر برنامه آموزشی دوره پیوسته رشته فوریت‌های پزشکی پیش بیمارستانی ایران و دانشگاه گرینویچ انگلستان به دست آمد و سپس دو برنامه آموزشی با استفاده از الگوی Beredy در چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم‌جواری و مقایسه، تطبیق برنامه‌ها انجام شد.
یافته‌ها:  در کشور ما ایران ضوابط ورود به رشته دارابودن مدرک پایه شرکت در آزمون و مصاحبه حضوری در نظر گرفته می‌شود. در دانشگاه گرینویچ مصاحبه حضوری و ارائه مستندات از ملاک‌های ورود به رشته تلقی می‌شود. برنامه هر دو دانشگاه دارای رسالت، چشم‌انداز و اهداف واضح و مشخص می‌باشد. دوره تحصیلی در ایران چهارساله می‌باشد و مجموعاً ۱۳۰ واحد و هر واحد معادل ۱۷ ساعت در نظر گرفته می‌شود. در دانشگاه گرینویچ دوره سه‌ساله، مجموعاً ۳۶۰ واحد و هر واحد درسی معادل ۱۰ ساعت می‌باشد. برنامه آموزشی دانشگاه گرینویچ علاوه بر مباحث پایه‌ای، تخصصی، مهارت‌های عملی و بالینی، به ارتباط فردی، مهارت مدیریت و مقررات حرفه‌ای توجه بیشتری می‌نماید.
نتیجه‌گیری: استفاده از تجارب برنامه آموزشی دانشگاه گرینویچ انگلستان در همه‌جانبه‌نگری، تقویت ارتباط فردی سازمانی، آشنایی بیشتر با مقررات حرفه‌ای، تقویت آموزش آنلاین، تأکید بر مهارت رانندگی و خود توانمندسازی، می‌تواند در توسعه صلاحیت حرفه‌ای و نهایتاً بهبود کیفیت ارائه خدمات پیش بیمارستانی مؤثر باشد.
واژه‌های کلیدی: برنامه آموزشی، کارشناسی، فوریت پزشکی، مطالعه توصیفی تطبیقی
متن کامل [PDF 626 kb]   (376 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1402/2/28 | پذیرش: 1402/8/20 | انتشار: 1402/8/24
فهرست منابع
1. Yarahmadi S, Babamohamadi H, Nobahar M. A Comparative Study of Iranian bachelor's nursing education system with the University of Southampton, UK. Journal of Nursing Education. 2022;11(3):63-72.
2. Dehghannezhad J, Heydarpoor DZ, VALIZADEH L, Roshangar F, DadashZadeh A. A comparative study of emergency nursing MSc curriculum in Iran and the USA. 2019.
3. Rezaie F, Sanagoo A, Araghian Mojarad F, Jouybari L. Comparative Study of Master’s Critical Care Nursing Program in Iran and Scotland (University of Edinburgh). Research in Medical Education. 2022;14(2):58-66.
4. Aghaei M, Roshanzadeh M. Comparison of the educational system and curriculum of masters of pediatric nursing in Iran and Toronto, Canada: A comparative study. Research in Medical Education.20:(4)10Y186-9.
5. Baghaei R, Mokhtari L, Hosseinzadegan F, Mihandoust Sd. Comparison study of master of nursing curriculum in Iran, Turkey and Jordan. Journal of Nursing Education (JNE). 2018;7(4).
6. Aminizadeh M, Pourvakhshoori N, Beyramijam M, Majidi N, Rabori MAS. Comparing the effects of two different educational methods on clinical skills of emergency intermediate technician: A quasi-experimental research. Journal of Education and Health Promotion. 2019;8.
7. Seyyednozadi M, Jarahi L, Erfanian MR, Shakeri MT. Pre-hospital emergency medical services: an epidemiological survey in Mashhad, Iran. Journal of Patient Safety & Quality Improvement. 2017;5(3):572-6.
8. Mohammadi N, Ziaeeha M, Yazdani S, Rastak S. Developing standards for clinical training of medical emergency diploma course. Journal of Inflammatory Diseases. 2015;19(1):45-55.
9. Froutan R, Khankeh HR, Mohammadi F. Concept analysis of emergency pre-hospital burn care: a hybrid model. 2013.
10. Ahanchian MR, Rad M, Rad M. Educational Challenges in Emergency Medicine Technician: A Qualitative Research. Strides in Development of Medical Education. 2014;11(2):214-26.
11. Coughenour J. Initial Evaluation and Management of the Injured Patient. Missouri medicine. 2018;115(5):429.
12. Holmberg M, Fagerberg I, Wahlberg AC. The knowledge desired by emergency medical service managers of their ambulance clinicians–a modified Delphi study. International emergency nursing. 2017;34:23-8.
13. Arian M, Nobahar M, Babamohamadi H. Comparative study of nursing master's education program in Iran and John Hopkins school of nursing. Journal of Nursing Education. 2018;7(3):34-48.
14. Secretariat of the Supreme Planning Council of Medical Sciences. Approved educational programs for continuous bachelor's degree in emergency medicine. Iranhttps://hcmep.behdasht.gov.ir/KP_Payeh: Ministry of Health, Treatment and Medical Education.; 2017.
15. Curriculum for Paramedic BS Project. [Internet]. 2023. Available from: https://ec.europa.eu/programmes/erasmus-plus/projects/eplus-project-details/#project/2019-1-IS01-KA203-051166.
16. The pre-registration guide for the emergency medicine course [Internet]. 2020. Available from: www.collegeofparamedics.co.uk .
17. Bereday GZ. Reflections on comparative methodology in education, 1964‐1966. Comparative Education. 1967;3(3):169-287.
18. Naiereh A, Hassan B, Monir N. Comparative study of the Iranian nursing bachelor's degree program with the International Islamic University of Malaysia. Journal of Nursing Education (JNE). 2019;7(6):47-58.
19. Newton A. Ambulance Service 2030: the future of paramedics. 2014. Supreme
20. Peacock P, Peacock J, Victor C, Chazot C. Changes in the emergency workload of the London Ambulance Service between 1989 and 1999. Emergency Medicine Journal. 2005;22(1):56-9.
21. Gregory P. Training for emergency care practitioners: BSc Degree. Australasian Journal of Paramedicine. 2006;4:1-3.
22. Organization NEA. Manual for choosing entrance exam courses. Iran2023.
23. Akbari Shahrestanaki Y, Moghaddam Zeabadi S, Ziaiha M, Arjeini Z, Hoseinzadeh Khezri R, Rastak S. Admission Indicators for Prehospital Emergency Medical Students. Health in Emergencies and Disasters Quarterly. 2021;7(1):39-48.
24. Lovegrove M, Davis J. Paramedic Evidence Based Education Project (PEEP) End of study report. Allied Health Solutions and Buckinghamshire New University. 2013.
25. Paramedic course admission criteria [Internet]. 2017. Available from: https://dean-www. s3.amazonaws.com/files/resources/19-paramedic-coursecriteria.
26. Admission Requirements in Paramedic course [Internet]. 2022. Available from: https://www.thecollegemonk. com/colleges/kapiolani-community-college/admissions.
27. Prairie J, Corbeil P. Paramedics on the job: Dynamic trunk motion assessment at the workplace. Applied ergonomics. 2014;45(4):895-903.
28. Ray AF, Kupas DF. Comparison of crashes involving ambulances with those of similar-sized vehicles. PreHospital Emergency Care. 2005;9(4):412-5.
29. Beaumont-Waters H, Cherry L, Hensman-Crook A. First Contact practitioners and Advanced Practitioners in Primary Care:(Podiatry) A roadmap to practice. 2021.
30. Phung V-H, Siriwardena N, Windle K, Asghar Z, Barot M, Kai J, et al. Ethnicity and prehospital emergency care provided by ambulance services. 2015.
31. Halpern J, Maunder RG, Schwartz B, Gurevich M. Downtime after critical incidents in emergency medical technicians/paramedics. BioMed research international. 2014;2014.
32. Khazaei A, Esmaeili M, Navab E. The most and least stressful prehospital emergencies from emergency medical technicians’ view point; a cross-sectional study. Archives of academic emergency medicine. 2019;7(1).
33. Maguire BJ, O'Meara P, O'Neill BJ, Brightwell R. Violence against emergency medical services personnel: a systematic review of the literature. American journal of industrial medicine. 2018;61(2):167-80.
34. Fotoukian Z, Hosseini SJ, Beheshti Z, Zabihi A, Aziznejad P, Ghaffari F. Clinical education status according to the nursing students’ point of view, Babol medical sciences university. Medical Education Journal. 2013;1(1):26-33.
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shahcheragh H, Firoozi M, Alaei S. A Comparative Study of The Emergency Paramedic Medicine Program in Iran and Greenwich University in England. mededj 2023; 12
URL: http://mededj.ir/article-1-468-fa.html

شاهچراغ حسین، فیروزی مهدی، علائی سیف الله. مقایسه تطبیقی برنامه آموزشی دوره کارشناسی فوریت های پزشکی در ایران و دانشگاه گرینویچ انگلستان. مجله آموزش پزشکی. 1402; 12 ()

URL: http://mededj.ir/article-1-468-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 12 - برگشت به فهرست نسخه ها
مجله آموزش پزشکی Medical Education Journal
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 37 queries by YEKTAWEB 4645
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)